Młyn kulowy

Z Miningpedia
Wersja z dnia 09:06, 19 maj 2015 autorstwa Piekaj (dyskusja | edycje)
(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)
Skocz do: nawigacja, szukaj
Schemat młyna kulowego

Młyn kulowy należy do grupy młynów grawitacyjnych, w którym funkcję mieników pełnią kule o różnych średnicach. Mielniki wykonane są z materiałów o dużej gęstości i niskiej ścieralności, najczęściej stosowane mielniki to mielniki stalowe i ceramiczne, jednak dla potrzeb np pirotechniki stosuje się mielniki wykonane z materiałów nieiskrzących jak ołów z antymonem.

Zastosowanie młynów kulowych

Obecnie największy młyn kulowy w Polsce i jednocześnie w Europie, znajdujący się w cementowni w Gurażdże

Młyny kulowe służą do mielenia na mokro i sucho w systemie ciągłym i okresowym, materiałów średniotwardych i miękkich. Swoje zastosowanie znajdują w różnych gałęziach przemysłu takich jak:


• przemysł górniczy przy przeróbce rud,

• przemyśle cementowym,

• przemyśle ceramicznym,

• przemyśle energetycznym (przy spalaniu pyłu węglowego i przygotowywaniu sorbentu do instalacji odsiarczania spalin).

Młyny tego typu pracują zarówno w cyklu zamkniętym jak i otwartym. Młyny te podczas mielenia mogą jednocześnie suszyć bądź prażyć materiał wewnątrz młyna. Młyny kulowe znajdują również zastosowanie w skali laboratoryjnej, jednym z takich zastosowań jest produkcja materiałów pirotechnicznych gdzie należy użyć mielników z odpowiednich stopów zapobiegających wybuchowi mielonego materiału w komorze młyna.

Zasada działania młynów kulowych

Ruch kul w komorze młyna

Zasada działania młynów kulowych polega na tym, że pod wpływem działania sił odśrodkowych, wywołanych obrotami bębna, unoszone są mielniki wraz z mielonym materiałem na określoną wysokość, a następnie opadają lub zsuwają się po sobie rozdrabniając materiał przez udar i ścieranie.

Budowa młyna kulowego

Młyn kulowy zbudowany jest z bębna stalowego o osi poziomej, zakończony ścianami w kształcie stożków o dużym kącie rozwarcia. Stożki zakończone są czopami z osiowym otworem wlotowym z jednej strony i wylotowym z drugiej. Czopy osadzone są w łożyskach toczno-oporowych, wspartych na ramie fundamentowej. Średnica bębna osiąga wartości kilku metrów, a długość od kilku do kilkudziesięciu. Powierzchnia zewnętrzna płaszcza bębna pokryta jest zwykle otuliną ciepłochronną, a jego wnętrze wyłożone jest płytami ciernymi ze staliwa, stali manganowej, a także nieraz z bazaltu. Bęben napełniony jest ładunkiem kul ze stali manganowej. Całkowita masa kul w bębnie młyna zależy od jego wydajności mielenia. Napędzany za pośrednictwem przekładni z zębatych kół czołowych bęben wiruje wokoło swej osi poziomej. Nadawa podawana jest króćcem wlotowym, przy czym nośnikiem zawiesiny materiału mielonego może być albo gorące powietrze z dużym dodatkiem gazów niepalnych i niewybuchowych, jak azot lub dwutlenek węgla, albo też spaliny generatora pary; nośnik mielonej nadawy do bębna dopływa króćcem wlotowym.

Bibliografia

dr hab. inż. Jan Sidor prof. AGH - Materiały z wykładów.