Przenośnik wstrząsowy

Przenośniki wstrząsowe należą do grupy przenośników bezcięgnowych, w których materiały sypkie przemieszczają się w korycie lub w rurze w wyniku wykorzystania ich bezwładności. Koryta tych przenośników, za pomocą napędu wzbudzającego drgania, wykonują cykliczne okresowo ruchy ze zmienną prędkością i zmiennym przyśpieszeniem. Materiał znajdujący się w korycie wykonuje nieprzerwanie krótkie ślizgi lub skoki, przemieszczając się w kierunku transportowania. Charakter ruchu materiału transportowanego zależy od charakteru ruchu koryta, a ten z kolei od systemu zastosowanego napędu i rodzaju sprężystego podparcia.

Zastosowanie

Przenośniki wstrząsowe poziome lub pochyłe są szczególnie przydatne do transportu materiałów pylistych, gorących, gazujących i chemicznie agresywnych w warunkach pełnej izolacji od otoczenia – w przemyśle metalurgicznym, chemicznym, spożywczym, przeróbki materiałów budowlanych itp. Przenośniki wstrząsowe stosuje się do transportu materiałów sypkich na odległość do 100 m przy wydajności do 400 m2/h. Przenośniki wstrząsowe wszystkich typów nie nadają się do transportowania materiałów lepkich i źle przemieszczają bardzo lekkie materiały pyliste.

Klasyfikacja przenośników

Dokładna i pełna klasyfikacji przenośników wstrząsowych jest bardzo utrudniona, zarówno ze względu na dużą liczbę odmian konstrukcyjnych jak ich wzajemnych powiązań. Przenośniki wstrząsowe, w zależności od profilu trasy, dzielą się na proste poziome, proste pochyłe o kącie pochylenia 10-15 stopi i pionowe z korytem w postaci linii śrubowej.

Przenośniki, których cykliczne ruchy odbywają się w płaszczyźnie równoległej do powierzchni koryta, przyjęto nazywać wstrząsanymi, natomiast takie, których kierunek ruchu jest nachylony pod pewnym kątem do powierzchni koryta nazywa się wibracyjnymi.

Wstrząsowe

- w przenośnikach wstrząsanych materiał ślizga się w korycie pod wpływem sił bezwładności, niezależnie od kierunku ruchu równoległego czy nachylonego.

- pionowa składowa przyśpieszenia koryta jest mniejsza od przyspieszenia siły ciężkości -Długość skoków koryta przenośników wstrząsanych jest stosunkowo duża i wynosi 20-150 mm, natomiast częstość drgań 6,6-0,66 Hz (400-40 cykli na minutę.

- przyśpieszenie ruchu przenośników wstrząsanych ma charakter niesymetryczny, co jest konieczne, żeby poślizgi materiału względem koryta następowały tylko w jednym kierunku.

Wibracyjne

- w przenośnikach wibracyjnych materiał transportowany przeważnie wykonuje mikroskoki.

- pionowa składowa przyśpieszenia koryta jest większa od przyspieszenia siły ciężkości.

- koryta przenośników wibracyjnych wykonują drgania charakteryzujące się symetrią prędkości i przyśpieszenia oraz stosunkowo małymi amplitudami drgań (zazwyczaj od 0,5 do 15 mm), przy dużych częstotliwościach od 50-6,6 Hz (3000 do 400 cykli na minutę).

Zalety i wady przenośników wstrząsowych

Zalety

Do zalet przenośników wstrząsowych należy stosunkowo prosta konstrukcja, możność pełnej hermetyzacji oraz wykonywania, równocześnie z transportowaniem, różnorodnych zabiegów technologicznych, jak suszenie, ochładzaniem, przesiewanie itp. oraz małe zużycie energii w ruchu ustalonym (natomiast znaczne podczas rozruchu). Do zalet przenośników wibracyjnych należy ponadto małe zużycie koryta, nawet przy transporcie silnie ścierających materiałów. Przenośniki wstrząsane są bardziej czułe na ścieranie i ze względu na charakter przemieszczania materiału (poślizgi), występuje szybkie zużycie koryta.

Wady

Do wad przenośników wstrząsowych należy: znaczny spadek wydajności pracy przy transporcie po pochyłości w górę, przenoszenie się drgań na konstrukcje wspornicze, głośna praca, szczególnie przenośników wstrząsanych bezwładnościowych, ograniczona prędkość transportowania. Przenośniki wstrząsane, dawniej szeroko stosowane w górnictwie podziemnym, obecnie coraz bardziej tracą na znaczeniu i są wypierane przez przenośniki wibracyjne lub przenośniki innych typów.

Bibliografia

Maciej Goździecki, Henryk Świątkiewicz "Przenośniki", Wydawnictwo Naukowo-Techniczne, Warszawa 1979